+ + เมื่อพบจุดจบ...จึงเห็นจุดเริ่มต้น..+ +

หลายต่อหลายคน... ที่มักประสบกับปัญหาชีวิตเหล่านี้... >>>…เคยท้อ >>>…เคยผิดหวัง >>>…เคยเศร้า >>>…เคยร้องไห้...เสียน้ำตา... >>>…เคยเป็นทุกข์...อยากจบชีวิต..ด้วยวิธีการต่าง ๆ..

แต่คุณทราบหรือไม่ว่า... เมื่อพบจุดจบ...จะทำให้เราเห็นจุดเริ่มต้นในชีวิตที่ดีกว่า... ถ้าเราได้พิจารณาอย่างมีสติ... >>>…หยุดคิดสักนิด... >>>…เพื่อให้เวลากับสติ.... >>>…ได้พิจารณาความเป็นไปของชีวิต... >>>…และได้อยู่กับตนเอง...

หลายต่อหลายครั้ง... >>>…ที่เรามักมองข้ามจุดเล็ก ๆ น้อย ๆ ของชีวิต... หลายต่อหลายครั้ง... >>>…ที่เราปล่อยให้วัน เวลา และโอกาสผ่านไป... >>>…โดยที่เราไม่ได้ทำอะไรเลย... นอกจาก... >>>…เป็นทุกข์กับสิ่งที่ผิดหวัง.. >>>…ท้อแท้กับสิ่งที่ทำผิดพลาด... >>>…และเสียใจ...เป็นทุกข์...กับการกระทำของตนเอง...

จุดเริ่มต้นของชีวิต.. เราจะค้นพบก็ต่อเมื่อ...>>…เราเจอจุดจบของปัญหา...

เมื่อเจอปัญหา... เมื่อเจออุปสรรค... >>>…เชื่อหรือไม่ว่า... >>>…เรากำลังจะพบทางออกของชีวิต.. >>>…และพบทางออกของปัญหา...

เพียงแค่... >>>…เราหยุดมองต้นตอของปัญหาสักนิด.. >>>…อย่าที่จะเอาตัวของตัวเราเอง...ไปอยู่... “ในปัญหา”... >>>…จงหยุดและแยกตัวออกมาจากปัญหา... >>>…และทำตัวของเรา.. >>>…เป็นเพียงแต่ผู้ดู...ผู้อยู่...และรู้อย่างเข้าใจ...

วิธีง่าย ๆ เมื่อเจอปัญหา คือ.. >>>…จงหยุด..เพื่อเริ่มต้น... >>>…และเรียนรู้ที่จะใช้สติแก้ปัญหาอย่างเข้าใจ...

ทุกครั้งที่เจอปัญหา... >>>…อย่าที่จะพยายามกระโดดข้ามปัญหานั้น.. >>>…เพราะปัญหามีไว้ให้แก้...ไม่ใช่มีไว้ให้หนี... >>>…เพราะยิ่งหนี...ยิ่งเจอ..และยิ่งทุกข์... >>>…แต่จงเปลี่ยนตัวปัญหา...เป็น....ตัวปัญญา... >>>…โดยใช้สติ...หยุดคิดสักนิด...ด้วยสติพิจารณา...

ชีวิตเป็นของเรา...

เราสามารถวาดฝันและลิขิตให้เป็นไปได้... เช่นเดียวกับวิศวกร.... แต่แตกต่างกันที่วิศวกรออกแบบถนน.. โดยพยายามเลี่ยงอุปสรรค... ส่วนมนุษย์ออกแบบชีวิต.. โดยการเผชิญกับอุปสรรคที่ขวางกั้น... ถ้าจะเปรียบกับนักเดินทาง... การตัดสินใจ... และการกระทำที่ถูกต้อง... ก็เหมือนกับการวางแผน.. เลือกเส้นทางที่ถูก.. ทำให้ไม่อ้อมค้อม..หรือพลัดหลงทาง... คนเป็นจำนวนมาก... ดำเนินชีวิตไปตามยถากรรม...ไปวัน ๆ... โดยไม่มีการวางแผนชีวิต.. เพื่อเป็นแปลนไปสู่ความสำเร็จ... และที่แย่ไปกว่านั้น... ก็คือ...ยอมให้คนอื่นมาบงการชีวิต.. หรือไม่ก็ลอกเลียนแบบเอาอย่างคนอื่น.. เพื่อหลอกลวงว่า... ตนเอง...มีความสุข... การประเมินหรือกำหนดคุณค่า...ของตนเอง.. ขึ้นอยู่กับ... “ระดับการนับถือตนเอง”.... และ... “ความเชื่อมั่นในตนเอง”.... ถ้าราปล่อยให้ความเชื่อมั่น... ความนับถือ...ตนเอง...ของเรา... แบบขึ้น ๆ ลง ๆ ... ตามความคิดของคนอื่น... นั่นเพราะ... เราไม่สามารถประเมินค่าตนเองได้ถูกต้อง... ทิศทางของเส้นทางชีวิตของเรา... ถูกกำหนดโดยคนอื่น... เราจึงไม่สามารถ..ยืนหยัด..อยู่ได้ด้วยตนเอง... การรู้จักคุณค่า.. และความสามารถของตนเอง.. จะทำให้เรา...สามารถสร้างหนทาง... สู่จุดหมายที่เราใฝ่ฝันได้.... ดังนั้น...คุณสมบัติของผู้ที่จะประสบความสำเร็จ.. จะต้องประกอบด้วย.. >>>…ความตั้งใจแน่วแน่ >>>…ความมั่นใจ...ความต้องการที่จะพัฒนาตนเอง... >>>…และเปิดกว้าง..พร้อมที่จะศึกษาและเรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ... และขอให้เราพึงระลึกอยู่เสมอว่า... เราสามารถทำได้... ตราบใดที่เรา...ยังมีลมหายใจอยู่...

เรื่องของคำคอมพิวเตอร์

คุณเคยสงสัยบ้างหรือไม่ว่า ทำไมฝรั่งจึงเรียกเครื่องว่าฮาร์ดแวร์ และเรียกโปรแกรมว่าซอฟท์แวร์ เรื่องนี้มีคนถามผมอยู่บ่อยๆ ฉบับนี้ผมจะถือโอกาสยึดเอาเนื้อที่บทบก. นี้อธิบายเสียเลย
คำว่าฮาร์ดแวร์ (Hardware) นี้มีมาก่อนคอมพิวเตอร์ ใช้เรียกโลหภัณฑ์ หรือเครื่องมือเครื่องใช้ที่ทำด้วยโลหะต่างๆ ภายหลังผู้พัฒนาคอมพิวเตอร์ยุคแรกๆ ก็ยืมคำนี้มีใช้เรียกชิ้นส่วนทางกายภาพของเครื่องคอมพิวเตอร์ด้วย ผมใช้คำว่ากายภาพในที่นี้หมายถึงทุกส่วนที่จับต้องได้
ต่อไปจะกล่าวถึงคำว่าซอทฟ์แวร์ (Software) ซึ่งเป็นสิ่งแปลกประหลาดอยู่มาก เพราะมองไม่เห็น จับต้องไม่ได้ แต่มีตัวตน ใช้ประโยชน์ได้ ซื้อขายกันได้แพงๆ พูดอย่างนี้บางคนอาจจะแย้งว่าจับต้องได้สิ เป็นแผ่นดิสก์อย่างไรเล่า ผมอยากจะเรียนว่าที่แผ่นดิสก์นั้นเป็นเพียงพาหนะของซอฟท์แวร์เท่านั้น ไม่ใช่ตัวซอฟท์แวร์ คำว่าซอฟท์แวร์นี้ ราชบัญฑิตยสมาคมได้บรรญัติเป็นภาษาไทยว่า "ละมุนภัณฑ์" ซึ่งไม่ใคร่มีผู้นิยมใช้ คงเรียกทับศัพท์กันเป็นส่วนใหญ่
คำที่ลงท้ายด้วยแวร์ (Ware) ในวงการคอมพิวเตอร์ยังมีอีกหลายคำ เช่นเฟริม์แวร์ (Firmware) หมายถึงซอฟท์แวร์ที่ถูกอัดลงไว้ในรอม (ที่เป็นไอซีในเครื่อง) เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้แล้ว คือมีความเฟริม์ดีแล้ว แต่ซอฟท์แวร์ที่ถูกอัดไว้ในแผ่นซีดีรอม ไม่ยักเรียกว่าเฟิรม์แวร์ คงเรียกซอทฟ์แวร์ตามปรกติ แสดงว่าเฟิร์มแวร์จะต้องเป็นตัวชิพไอซี ถ้าเป็นแผ่นเก็บข้อมูลถือว่าไม่ใช่ อีกคำก็พีเพิ่ลแวร์ ซึ่งคงไม่จำเป็นต้องอรรถาธิบายแต่ประการใด เพราะความหมายนั้นชัดเจนดีอยู่แล้ว
เวลานี้ก็มีคำใหม่ที่สำคัญ คือคำว่า Information super hiway หรือที่เรียกว่าทางด่วนข้อมูล ถ้าคำนึงถึงว่าคำนี้ต่อไปจะต้องพูดกันถี่มาก ความยาวของคำดูจะไม่เหมาะสม เพราะมีหลายคำ หลายพยางค์เกินไป เรียกขานยาก ก็เลยมีคนเรียกว่า Cyber way สั้นลงมานิดหนึ่ง ผมขอตั้งข้อสังเกตุว่า คำว่า Hiway นั้นก็คงย่อมาจาก High speed way ในเมื่อเราอุปมาว่าการสื่อสารข้อมูลคอมฯ มันเหมือนทางด่วนของรถยนต์อยู่แล้ว ทำไมเราจึงไม่เรียก Information super hiway เสียว่า Cyway เสียเลยจะได้สั้นกระชับดีเหมือน Hiway แล้วเสียงก็ไปทำนองเดียวกันด้วย ไฮเวย์ ไซเวย์ ส่วนภาษาไทยนั้นผมขอมอบให้เป็นหน้าที่ของราชบัณฑิตไปก็แล้วกัน แต่หวังว่าครั้งนี้จะไม่ตั้งแปลกเหมือนอย่างซอฟท์แวร์อีกน่ะครับ
หมายเหตุ : คำว่า Cyber มีที่มายืดยาว แต่ในปัจจุบันนี้อะไรก็ได้ ที่มีความเป็นเครื่องสมองกล มากกว่าความเป็นมนุษย์ ย่อมอนุโลมให้เรียก Cyber ได้หมด
กลับไปหน้ารายชื่อบทความ

ประวัติส่วนตัว

ชื่อ นาวสาวนิภาพร นามสกุล แสงศิริ ชื่อเล่น อุ๋ย
กรุ๊ปเลือด O

เกิดเมื่อวันที่ 16 ตุลาคม 2529 ปัจจุบันอายุ 21 ปี
ที่อยู่ปัจจุบัน 33 หมู่ 3 แขวงหนองค้างพลู เขตหนองแขม
กรุงเทพ 10160

กำลังศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต หลักสูตร 4 ปี อยู่ชั้นปีที่ 3
คณะวิทยาการจัดการ สาขาบริหารธุรกิจ แขนงคอมพิวเตอร์ธุรกิจ
รหัสประจำตัว 49132792094 ตอนเรียน B1

คติประจำใจ ความกลัวคืออุปสรรค จงเอาชนะมันให้ได้

บุคลิกเป็นคนใจร้าย วู่วาม เอาแต่ใจบ้าง คิดในแง่ดี รักเพื่อน

สัตว์เลี้ยง สุนัข